Ryszard M. Machnikowski
 
Prezentacja
 
“ZAMACHY W MADRYCIE I LONDYNIE
– WNIOSKI DLA POLSKI”
 
konferencja
”Reagowanie w sytuacjach kryzysowych”
 
Urząd Miasta Tomaszowa Mazowieckiego
13 września 2005 r.


ostatnia aktualizacja: 10.09.2005


 

„Dżarasow pyta jednego z nich: czemu nie wypuścicie stąd dzieci? One przecież nic z tego nie rozumieją. I nie muszą niczego rozumieć – odpowiada tamten – wystarczy, ze umrą.” „Pierwszy dzień szkoły”, Uve Buse i inni, tygodnik „Forum” nr 35/2005
1.
DLACZEGO JESTEŚMY ZAGROŻENI?
2.KTO JEST WROGIEM?
•tło historyczne
•o co chodzi zamachowcom?
3.ZAMACH W MADRYCIE
•przed zamachem
•przebieg zamachu
•po zamachu
4.ZAMACHY W LONDYNIE
•przed zamachem
•przebieg zamachu 7 lipca
•po zamachu 7 lipca
•przebieg zamachu 21 lipca
•po zamachu 21 lipca
5.WNIOSKI DLA POLSKI
•typy zagrożenia
•co robić?
 
 
1.DLACZEGO JESTEŚMY ZAGROŻENI?
 
•Popieranie Amerykanów w Afganistanie i Iraku – wysłanie tam kontyngentów wojskowych oraz objęcie strefy „stabilizacyjnej” w Iraku jako JEDNO Z TRZECH PAŃSTW – USA, WLK. BRYTANIA I POLSKA
•Jesteśmy częścią Zachodu. •Zwracają na to uwagę liczne komunikaty w mediach, ostrzegające przed prowadzeniem polityki wspierającej USA, w tym najważniejsze – tzw. „Dokument Norweski” (listopad 2003 r.) i wypowiedzi Ajmana az- Zawahiriego z października 2004 r. i maja 2005 r.:
 


Ajman az- Zawahiri
•„Nastał czas, by naród muzułmański stawił opór […]. Nie wolno nam czekać aż oddziały amerykańskie, brytyjskie, francuskie, żydowskie, południowokoreańskie, węgierskie i polskie wejdą do Egiptu, na Półwysep Arabski, do Jemenu i Algierii […]. Musimy już teraz stawiać opór. Amerykanie, Brytyjczycy, Australijczycy, Francuzi, Polacy, Norwegowie, Koreańczycy, Japończycy mają swoje interesy wszędzie. Wszyscy oni brali udział w okupacji Afganistanu, Iraku i Czeczenii […]. Nie powinniśmy czekać dłużej.”
1 października 2004 r.
•
„Dla krzyżowców i Żydów zrozumiały jest tylko język zabójstwa i rozlewu krwi, przekonują ich dopiero trumny i zniszczone aktywa, płonące wieżowce i upadająca gospodarka. Muzułmanie, podejmijcie działania przeciw ambasadom Stanów Zjednoczonych, Anglii, Australii, Polski i Norwegii oraz przeciw ich interesom, przedsiębiorstwom i pracownikom. Palcie ziemię pod ich stopami […]. Nie dopuszczajcie Amerykanie, Brytyjczycy, Australijczycy, Polaków, Norwegów i innych krzyżowców – zabójców waszych braci w Iraku […]. Podążajcie za przykładem waszych 19 braci, którzy zaatakowali Amerykę kierując samoloty przeciwko Nowemu Jorkowi i Waszyngtonowi.”
20 maja 2005 r.
2.KTO JEST WROGIEM?
Islamistyczna międzynarodówka znana jako Al Kaida •globalna sieć komórek terrorystycznych
•walcząca ideologia motywująca zbrojny ruch społeczny Cel to:
 
•oczyszczenie ummy (wspólnoty muzułmanów) z obcych wpływów i ustanowienie republiki islamskiej
opartej o szariat (prawo koraniczne). •zbrojny prozelityzm (nawrócenie) niewiernych lub ich poddaństwo
muzułmanom na całym świecie czyli ustanowienie światowego kalifatu.
 


Usama bin Ladin
„Czy cele ekstremistów się zmieniły?
Według ekspertów zmiany są niewielkie. Na cele i taktykę mogą wpływać obecne okoliczności: amerykańska obecność w Iraku, ale sam światopogląd nie uległ zmianie. Według zwolenników dżihadu muzułmanie są zamknięci w walce na śmierć i życie z Zachodem, który nienawidzi islamu. I choć główny cel, czyli ustanowienie muzułmańskiego superpaństwa (kalifatu) pozostaje niezmieniony, mogą się zmienić bodźce dżihadu. Ideologowie motywują swoich zwolenników podając konkretne przykłady niesprawiedliwości. Południowoazjatyccy milicjanci, którzy stali za zabójczym atakiem na Bali w październiku 2002 roku, chcieli podkopać państwo indonezyjskie w celu ustanowienia kalifatu. Oni także dołożyli swoją cegiełkę do szerokiej wizji kalifatu rządzącego całym globem.
 
Jaki jest pogląd Al-Kaidy na demokratyczne ruchy na Bliskim Wschodzie?
Al-Kaida jest przeciwko demokracji w takim pojęciu, w jakim Zachód ją postrzega. Jej zwolennicy chcą zastąpienia istniejących autorytarnych rządów przez religijne państwo. Ono właśnie narzuci przestrzeganie rygorystycznej wizji Koranu przez obywateli. Według Al-Kaidy zachodnie demokratyczne idee są przeszkodą na drodze wypełnienia woli Bożej na ziemi. Ideolodzy Al-Kaidy Ajman az-Zawahiri i Abu Musab Zarkawi - który sam się proklamował przywódcą Al-Kaidy w Iraku - atakują demokracje jako „sztuczkę”, która ma zapobiec pełnemu wypełnianiu przez muzułmanów zaleceń islamu.”
Wywiad z Danem  Murphym i Howardem La Franchi,( tłum. Piotr Chmielarz)
za: portal „Arabia.pl”

 
3.ZAMACH W MADRYCIE
sytuacja przed zamachem
 
Działalność radykalnych grup muzułmańskich w Hiszpanii w latach 90-tych XX wieku i na początku XXI wieku. Grupy algierskie związane z Islamską Grupą Zbrojną (GIA) oraz Salaficką Grupą Wiary i Walki (GSPC) – aresztowania członków w marcu 1995 r. (Ghebrid Messaoud), w marcu 1996 r., czerwcu 1996 r., kwietniu 1997 r., czerwcu 2001 r. (Mohammed Benshakria – członek komórki Meliani planującej zamach na katedrę i rynek w Strasburgu, zlikwidowana przez niemiecką policję w grudniu 2000 r.), grudniu 2002 r., styczniu 2003 r., lutym 2003 r., marcu 2003 r., październiku 2004 r.
•Grupa Syryjczyka Abu Dahdaha (Imada Eddina Baraliasta Yarkasa) rozpoczęła działalność w 1996 r. Jej lider został aresztowany w listopadzie 2001 r. Jej członkiem był aresztowany we wrześniu 2003 r. Taysir Allouni – dziennikarz stacji telewizyjnej Al Dżazira.


Taysir Allouni  
 

 
Abu Dahdah
                           

•Inne grupy, w tym marokańska siatka, która przeprowadziła zamachy w Madrycie 11 marca 2004 r., czyli grupa Allekema Lamariego (Algierczyka aresztowanego pierwszy raz w Walencji w 1997 r. i zwolnionego w 2002 r.), Jamala Zougama (Marokańczyka mającego kontakty z grupą Abu Dahdaha) oraz Sarhane ben Abdelmajida Fakheta (pseudonim "El Tunecino").
 

Sarhane ben Abdelmajid Fakhet
 


Jamal Zougam

 
Przebieg zamachu
 
•
•11 marca 2004 o godz. 7.39 czasu lokalnego trzy bomby zniszczyły pociąg komunikacji podmiejskiej stojący na stacji Atocha, zabijając ponad 30 osób.
 
•W tym samym czasie cztery eksplozje rozerwały inny pociąg zbliżający się do tej stacji, zabijając około 70 osób.
 
•Dwie minuty później kolejne dwie eksplozje zabiły ponad 70 pasażerów innego pociągu stojącego na stacji El Poso.
 
•O 7.42 czwarty pociąg został zniszczony przez jedną bombę na stacji Santa Eugenia.
 

 
•W każdym z plecaków lub toreb zamachowcy umieścili bomby zawierające ok. 10 kg ładunku wybuchowego oraz ok. kilograma gwoździ, dla zwiększenia efektów wybuchu.
 
•
•W efekcie symultanicznych ataków bombowych na cztery pociągi w ciągu czterech minut zginęło 191 osób. a ponad dwa tysiące zostało rannych, w tym wiele bardzo ciężko (poparzenia, urwane kończyny, gwoździe w podbrzuszu itp.).

 

 
Po zamachu
 
•13 marca policja aresztowała trzech Marokańczyków i dwóch obywateli Indii, w tym Jamala Zougama.
 
•14 marca odnaleziono kasetę video, na której rzecznik prasowy Al Kaidy w Europie, Abu Dujan al Afgani przyznaje się do zamachów i wyjaśnia, że zostały one dokonane w odwecie za udział wojsk hiszpańskich w okupacji Iraku.
 
•Dalsze aresztowania podejrzanych o udział w zamachu mają miejsce 18 marca (aresztowano pięciu mężczyzn - czterech Marokańczyków i jednego Hiszpana, jeden z nich został wypuszczony na wolność 23 marca (później został on ponownie aresztowany).
 
• 20, 21, 24 i 30 marca oraz 2 kwietnia nastąpiły kolejne fale aresztowań, głównie Marokańczyków, choć zatrzymano także obywatela Syrii. Jak później przyznały władze hiszpańskie, część osób aresztowanych była wcześniej pod obserwacją służb, prawdopodobnie kilku z nich było ich informatorami.
•2 kwietnia na trasie szybkiej kolei Madryt – Sewilla znaleziona została bomba o konstrukcji podobnej do tych użytych 11 marca. •Dzień później, 3 kwietnia, pięciu islamistów wysadziło się w powietrze podczas próby ich aresztowania przez policję w mieszkaniu w podmadryckiej dzielnicy Leganes. W akcji tej zginął także jeden policyjny komandos, a 11 zostało rannych, w tym kilku poważnie. W wybuchu giną m. in. Sarhane ben Abdelmajid Fakhet (pseudonim "El Tunecino") oraz Jamal Ahmidan (alias "El Chino" lub "Mowgli"), domniemani przywódcy grupy.

•14 kwietnia stacja Al Dżazira prezentuje nagranie, w którym przywódca Al Kaidy Usama Bin Ladin oferuje Europie zawieszenie broni w zamian za wycofanie wojsk z ziem muzułmańskich.
 

 
4.ZAMACHY W LONDYNIE

Przed zamachem
 
•Wydatki na bezpieczeństwo publiczne wzrosły w budżecie państwa od 950 mln funtów przed 2001 rokiem, do 1,5 mld funtów w latach 2004 – 2005, by osiągnąć 2,1 mld w latach 2007 – 2008.
 
•W 2002 roku MI5 zwiększył liczbę swoich etatów o 1000 oficerów (wzrost o 50 %), Special Branch (SO12) zatrudniał ponad 800 oficerów. Ogółem na terenie Anglii i Walii terroryzmem zajmuje się 2,5 tys. funkcjonariuszy policji, a na terenie Szkocji 700. •Policjanci ze specjalnej jednostki antyterrorystycznej policji SO19, szkoleni przez SAS i SBS, otrzymali procedury postępowania i użycia broni w przypadku zagrożenia atakiem samobójczym i przeszli odpowiedni trening.
 
•We wrześniu 2003 roku służby policyjne i ratownicze przeprowadziły zakrojone na szeroką skalę ćwiczenia, zakładające atak chemiczny na podziemny tunel  niedaleko stacji metra Bank
(operacja Sassoon).

•Jak podał w marcu 2004 roku sir John Stevens, poprzedni szef Scotland Yardu, służby bezpieczeństwa powstrzymały co najmniej osiem prób dokonania zamachu terrorystycznego przez islamistów na terytorium Wielkiej Brytanii.
 
•Ogółem od 11 września 2001 roku w tym kraju dokonano 700 aresztowań, które jednak doprowadziły do zaledwie 17 spraw sądowych zakończonych skazaniem podejrzanych.
•W drugiej połowie czerwca 2005 r. brytyjskie media podały informację, że w kilku krajach europejskich, w tym w Wielkiej Brytanii, dokonano aresztowań islamistów rekrutujących ludzi do dokonywania zamachów samobójczych. Aresztowano wówczas w Manchesterze młodego Algierczyka.
 
•Jak ujawniła brytyjska prasa, na trzy tygodnie przed lipcowymi atakami obniżono stopień zagrożenia terrorystycznego z 5 na 4 w 7-stopniowej skali. Stało się tak na wniosek Joint Terrorism Analysis Centre (JTAC), skupiającego 100 specjalistów zajmujących się kontrterroryzmem ze Scotland Yardu, MI5 oraz brytyjskiej armii, przedstawiony Joint Intelligence Committee (JIC). Spowodowało to pewne rozluźnienie kontrterrorystycznych procedur w tym kraju.
Przebieg zamachu 7 lipca
 
•W czwartek 7 lipca pierwsza bomba wybuchła około 8.50 na stacji Aldgate (bomba była w trzecim wagonie – zamachowiec Shehzad Tanweer, lat 22, zabił osiem osób) •kolejne wybuchły kilka sekund potem na Edgware Road (bomba znajdowała się w drugim wagonie - Mohammad Sidique Khan, lat 30, domniemany przywódca tej grupy wysadził się zabijając siedem osób) i między stacjami King's Cross i Russell Square (bomba była w pierwszym wagonie - Germaine Lindsay, lat 19, zabił dwadzieścia siedem osób) •Wybuch w autobusie miał miejsce blisko godzinę później, o godz. 9.47 (bomba była na górnym pokładzie - Hasib Mir Hussain, lat 18, zabił czternaście osób)

 

 
•Użyte ładunki zawierały około 3 kilogramów materiałów wybuchowych obłożonych, dla zwiększenia śmiercionośnego efektu, gwoździami - wbrew pierwszym twierdzeniom, że były to materiały wojskowe okazało się, że zostały one sporządzone m. in. z materiałów dostępnych w drogeriach i sklepach spożywczych.
 
W wyniku zamachów zginęło 52 osoby oraz
4 zamachowców, około 800 osób odniosło rany, w tym około 100 bardzo ciężkie.
 
Po zamachu 7 lipca
 
•Aresztowania i przeszukania (głównie w Leeds i okolicach West Yorkshire oraz w Luton, gdzie znaleziono m. in. porzucony samochód z 16 bombami takimi jak te, które były użyte w zamachach, materiały wybuchowe znaleziono również w jednym z przeszukiwanych domów w Leeds).
•W niedzielę 10 lipca nocą ewakuowano tysiące ludzi z centrum Birmingham (okolice Broad Street) w związku z alarmem bombowym, na szczęście nie odnaleziono tam materiałów wybuchowych.
•Scotland Yard kontynuował drobiazgowe śledztwo w sprawie zamachów – aresztowania zostały dokonane także poza Wielką Brytanią – m. in. 15 lipca aresztowano w Egipcie 33-letniego Magdiego Mahmouda al-Nashara, w Pakistanie ok. 40-letniego Osamę Nazira a 21 lipca w Zambii 30- letniego Brytyjczyka pochodzenia pakistańskiego, Haroona Rashida Aswata. Al-Nashar był podejrzewany o skonstruowanie bomb, Nazir, związany z al Kaidą, miał się spotkać z zamachowcami, gdy ci przebywali w Pakistanie. Aswat, związany ze strukturami al Kaidy, miał spotkać się z przywódcą grupy – Khanem – przed zamachem, po czym opuścił terytorium Wielkiej Brytanii.
•W wyniku śledztwa okazało się, że trzech spośród czterech zamachowców: Khan, Tanweer i Hussain przebywali przez kilka miesięcy w Pakistanie w 2004/2005 r., odwiedzając tam także miejscowe medresy – szkoły koraniczne.  •Okazało się również, że Mohammed Sidique Khan wszedł w obszar zainteresowania brytyjskiej Służby Bezpieczeństwa (tzw. MI5), przy okazji śledztwa dotyczącego wcześniejszej nieudanej próby zamachu w Wielkiej Brytanii, jednak oceniono, że nie stanowi on zagrożenia.


Hasib Mir Hussain  

 
Mohammad Sidique Khan


Jamal (Germaine) Lindsay
 


Shehzad Tanweer
Przebieg zamachu 21 lipca
 
•21 lipca, we czwartek, ok. godz. 12.20 – 12.25 czterech mężczyzn pojawiło się na stacjach metra Stockwell (trzech) oraz Westbourne Park.
•Mężczyzna, zidentyfikowany później jako Muktar Said Ibrahim (alias Muktar Mohammed Said, 27 lat), z pochodzenia Erytrejczyk, wsiadł o 12.53 do autobusu linii 26, jadącego z Waterloo do Hackney Wick, gdzie ok. 13.06 próbował zdetonować bombę umieszczoną w plecaku.
•Drugi  mężczyzna, 24-letni obywatel brytyjski pochodzenia somalijskiego, Yasin Hassan Omar, próbował zdetonować ładunek wybuchowy jadąc linią metra Victoria Line, między stacjami Oxford Circus a Warren Street. •Trzeci mężczyzna z tej stacji, Ramzi Mohammed, wsiadł do linii północnej metra i próbował zdetonować ładunek między Stockwell a Oval. •Czwarty mężczyzna, 27-letni Osman Hussein (alias Hamdi Isaac, pseudonim Bambi), mieszkaniec Wielkiej Brytanii pochodzenia etiopskiego (przy wjeździe do Wielkiej Brytanii używał dokumentów somalijskich), próbował zdetonować bombę jadąc z Westbourne Park do stacji Shepherd's Bush.
 

 
•23 lipca przypadkowy przechodzień znalazł piątą bombę w okolicach Little Wormwood Scrubs, na północ od stacji Shepherd's Bush. •Tego samego dnia egipscy islamiści dokonali zamachów bombowych w kurorcie Szarm El Szejk, zabijając kilkadziesiąt osób, w tym kilku zagranicznych turystów.

1 – Yasin Hassan Omar
2 – Muktar Said Ibrahim
3 – Ramzi Mohammed
4 – Osman Hussein
Po zamachu 21 lipca
•
•
22 lipca na stacji metra Stockwell policjanci z antyterrorystycznej jednostki brytyjskiej policji SO19 poszukujący Osmana Husseina zastrzelili mężczyznę o, jak podano, „azjatyckich rysach.
•Zabitym był niemający nic wspólnego z zamachowcami, 27 letni brazylijski elektryk, Jean Charles de Menezes, mieszkający w londyńskim Brixton.



Jeean Charles de Menezes i

Osman Hussein

 
•Czterej zamachowcy zostali w końcu aresztowani przez policję w wyniku kosztującej pół miliona funtów dziennie operacji pościgowej:
 
•27 lipca w Birmingham aresztowano Yasina Hassana Omara, a 29 lipca w dzielnicy Londynu Notting Hill aresztowano Muktara Saida Ibrahima oraz Ramziego Mohammeda.
•Osman Hussain (Hamdi Isaac) został aresztowany tego samego dnia w Rzymie, gdzie ukrywał się u swojego brata, Remziego i dokąd uciekł przez Paryż i Mediolan pociągiem Eurostar. Remzi Isaac, również aresztowany, prawdopodobnie związany z al Kaidą poprzez sieć finansową al-Barakaat, był pilnie obserwowany od 11 września 2001 r. przez włoskie służby. Fati Isaac, brat wspomnianych, został również aresztowany w Brescii we Włoszech.
 
•Aresztowano także osobę podejrzewaną o porzucenie piątego ładunku wybuchowego – jest to Whabi Mohammed (22 lata), brat Ramziego Mohammeda. Śledztwo wykazało także, że zamachy prawdopodobnie zostały sfinansowane z Arabii Saudyjskiej – policja wykryła transfery pieniężne przesłane z tego kraju do zamachowców. Okazało się, że zamachowcy z 21 lipca posługiwali się w Wielkiej Brytanii wieloma nazwiskami i adresami, ponadto, jak podały brytyjskie media, Bank of England skonfiskował na ich kontach ok. pół miliona funtów.

 

 
Zamachowcy brytyjscy przed 7 lipca 2005 r.:
 
•Wcześniej, bo w 2000 r. obywatel brytyjski Mohammed Bilal dokonał zamachu samobójczego w Kaszmirze. Wjechał on ciężarówką pełną ładunków wybuchowych w indyjski posterunek wojskowy.
•Richard Reid, słynny shoebomber, ujęty przez pasażerów na pokładzie samolotu do Ameryki w trakcie próby wysadzenia go w powietrze niedługo po atakach z 11 września 2001 r., był Brytyjczykiem.

Richard Reid i jego słynne bombowe buty

 
•Mordercą amerykańskiego dziennikarza Danny’ego Pearla, zamordowanego w Pakistanie 31 stycznia 2002 r. okazał się być, wtedy 29-letni obywatel brytyjski, Omar Sheikh, wychowanek London School of Economics, syn bogatego pakistańskiego imigranta, przedsiębiorcy z Londynu, urodzony i wychowany w tym mieście.

Zamordowany Daniel Pearl…   … i jego oprawca, Omar Sheikh

 

 

Omar Khan Sharif  i Asif Mohammed Hanif


 •Również Asif Mohammed Hanif, terrorysta który wysadził się w powietrze w  Tel Avivie 29 kwietnia 2003 r., jak i jego kompan, niedoszły zamachowca–samobójca Omar Khan Sharif, mieli obywatelstwo brytyjskie.
•Jak ujawniły brytyjskie media, w dossier przygotowanym przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych (Home Office) oraz Ministerstwo Spraw Zagranicznych (Foreign and Commonwealth Office) p.t. Young Muslims and Extremism, sporządzonym na potrzeby premiera brytyjskiego rządu w ub. r., oceniono, że około 1 % społeczności muzułmańskiej w tym kraju jest skłonny podejmować radykalne akcje, w tym terrorystyczne, na terenie Wielkiej Brytanii. Daje to liczbę ok. 16 tys. ludzi, z których 10 tys. aktywnie uczestniczyło w działalności radykalnych ośrodków muzułmańskich. Co najmniej 3 tysiące osób było przeszkolonych w obozach al Kaidy w różnych krajach muzułmańskich.
 

Abu Hamza                                               Abu Katada

Omar Bakri..... zebranie aktywistów przed meczetem w Finsbury Park, 2000r.

Pocztówki, które ukazały się
po zamachach w Londynie
„Absolutely not afraid”
WNIOSKI PO ZAMACHACH
W MADRYCIE I LONDYNIE:
 
•
–BARDZO DUŻA DETERMINACJA ZAMACHOWCÓW – UPORCZYWOŚĆ DZIAŁANIA, DUŻA LICZBA SPISKÓW – WYKRYCIE JEDNEGO NIE ZMNIEJSZA NIEBEZPIECZEŃSTWA.
–
–MOŻLIWOŚĆ ATAKU SYMULTANICZNEGO I/LUB SERYJNEGO,
CO ZWIĘKSZA PRESJĘ NA SŁUŻBY ŚLEDCZE I RATOWNICZE (LICZBA OFIAR I POWAŻNIE RANNYCH).
 
–POSIADANIE AGENTURY W ŚRODOWISKACH SPRZYJAJĄCYCH ZAMACHOWCOM LUB NAWET WEWNĄTRZ KOMÓREK TERRORYSTYCZNYCH NIE OZNACZA PEŁNEJ WIEDZY O ICH DZIAŁANIU I ZAMIARACH, CO OZNACZA ŻE ATAK MOŻE BYĆ NIEWYKRYTY I DOJŚĆ DO SKUTKU.
 
–PRZYGOTOWANIE I REAKCJA WŁADZ, MEDIÓW I SPOŁECZEŃSTWA NA ATAK TERRORYSTYCZNY
5.WNIOSKI DLA POLSKI
Typy zagrożenia
 
•Atak podobny do zamachów w Bejrucie (1983), Oklahoma City (1995), Nairobi i Dar es Salaam (1995), Bali (2002) czy w Iraku (2003 - …) – duży ładunek wybuchowy umieszczony w ciężarówce lub furgonetce (możliwy zamach samobójczy), zaparkowanej pod lub wjeżdżającej w ważny budynek użyteczności publicznej (centra handlowe, hotele, biurowce) lub budynki użytkowane przez cudzoziemców (Amerykanów, Brytyjczyków, Izraelczyków, Rosjan – wyjątkowe komplikacje polityczne) takie jak biura czy ambasady. Możliwy atak seryjny lub symultaniczny. Możliwa liczba ofiar – od kilkunastu do kilku tysięcy osób. Możliwość przeciwdziałania – wykrycie na etapie przygotowania, aresztowanie lub eliminacja potencjalnych sprawców. Liczebność grupy przygotowującej zamach – od kilkunastu do kilkudziesięciu osób.
 
•Atak w rodzaju zamachu w Madrycie lub zamachów dokonywanych w Izraelu – niewielki ładunek lub ładunki wybuchowe umieszczone w miejscach publicznych (lub przyniesione przez zamachowców samobójców), takich jak tramwaje, autobusy, metro, centra handlowe, dworce, kościoły, stadiony itp. (możliwy atak seryjny lub symultaniczny). Możliwa liczba ofiar – od kilkunastu do kilkuset osób. Możliwość przeciwdziałania –jak wyżej. Liczebność grupy przygotowującej zamach – od kilku do kilkudziesięciu osób.
 
 
•Atak podobny do zamachów w Rosji - w Budionnowsku (1995), na Dubrowce (2002) lub w Biesłanie (2004) – złożona sytuacja zakładnicza w dużym obiekcie publicznym takim jak teatr, szkoła, szpital itp. Możliwa liczba ofiar – od kilkunastu do kilku tysięcy osób. Możliwość przeciwdziałania – jak wyżej lub interwencja jednostek antyterrorystycznych i uratowanie zakładników. Liczebność grupy przygotowującej zamach – od kilkunastu do kilkuset osób.
•inny nie wymieniony lub w chwili obecnej niewyobrażalny – porwanie samolotu, atak samolotu na budynek, zestrzelenie samolotu rakietą przeciwlotniczą, atak na lotnisko, port lub niebezpieczne instalacje przemysłowe, porwanie statku pasażerskiego, zatrucie ujęć wody, tzw. „blackout” (wyłączenie prądu), użycie broni chemicznej, biologicznej lub radiologicznej, przerwanie tamy i zalanie terenu itp.
•Kolejność wymieniania wyróżnia przekonanie autora co do prawdopodobieństwa dokonania zamachu – od wymagającego najmniejszych przygotowań a zatem najbardziej prawdopodobnego (A, B) po wymagające najwięcej przygotowań a zatem mniej prawdopodobne (C, D), żaden scenariusz nie jest jednak niemożliwy (scenariusz C jest możliwy do przeprowadzenia przez grupy czeczeńskie).
 
•Wniosek: Polska jest w pełni bezpieczna tylko w wypadku, gdy planiści Al Kaidy uznają, że nasz kraj nie jest wystarczająco atrakcyjnym celem ataku ze względu na nieznaczącą pozycje na arenie międzynarodowej i niewielkie korzyści wynikające z dokonanego zamachu. Jeżeli jednak ocena taka wypadnie inaczej i podjęta będzie (lub już została) decyzja o dokonaniu takiego zamachu można przypuszczać, że jest mało prawdopodobne, by udało się mu zapobiec.
 
•Trzeba być zatem przygotowanym na zaradzenie jego skutkom, zarówno materialnym jak i politycznym.
 
•
•Konieczne jest do tego uznanie, że po pierwsze, Polska JEST zagrożona zamachem terrorystycznym i, po drugie, że Polska NIE JEST należycie przygotowana nie tylko do wykrycia planów takiego zamachu, ale także do zmagania się z jego skutkami.
 
CO ROBIĆ?
 
PREWENCJA I DOBRE PRZYGOTOWANIE WSZYSTKICH ODPOWIEDZIALNYCH ZA WALKĘ Z TERRORYZMEM I JEGO SKUTKAMI SŁUŻB - STWORZENIE SKOORDYNOWANEGO, JEDNOLITEGO SYSTEMU PRZECIWTERRORYSTYCZNEGO, OBEJMUJĄCEGO DZIAŁANIA PRAWNE, ALGORYTMY POSTĘPOWANIA (PROCEDURY), PRZEJRZYSTOŚĆ DOWODZENIA I ODPOWIEDZIALNOŚCI, PODJĘCIE ODPOWIEDNICH DZIAŁAŃ PREWENCYJNYCH WE WSPÓŁPRACY Z PAŃSTWAMI ZAGROŻONYMI, SZKOLENIE, TRENING, BLISKA WSPÓŁPRACA
WSZYSTKICH ZAANGAŻOWANYCH INSTYTUCJI
•
•
 
 

Copyright 2004 - 2005:

Wszelkie prawa zastrzeżone. Autorzy serwisu SPECOPS nie ponoszą odpowiedzialności za wykorzystanie, prawidłowe lub nie, zawartych tu informacji. Wszystkie operacje w terenie niosą ze sobą element ryzyka. Informacja jest prezentowana tylko dla celów edukacyjnych. Informacje i wiadomości zamieszczone na serwisie SPECOPS pochodzą wyłącznie z ogólnodostępnych źródeł: książek, opublikowanych podręczników wojskowych oraz Internetu. SPECOPS nie reprezentuje jakichkolwiek poglądów politycznych, nacjonalistycznych lub religijnych. SPECOPS nie reprezentuje jakiejkolwiek organizacji, stowarzyszenia, służby mundurowej lub grupy paramilitarnej. SPECOPS nie wyraża opinii przedstawiających oficjalną doktrynę i politykę Armii Australijskiej lub jakiejkolwiek innej organizacji lub służby mundurowej.  Opinie i poglądy wyrażane na forum dyskusyjnym SPECOPS nie są poglądami Autorów. Kontakt: email: specops_pl@tlen.pl
Logo "SPECOPS First to Fight" jest własnością SPECOPS AUSTRALIA. Projekt logo "SPECOPS" - Virtual Suspects.